Heren 1 14-10-2007

8-11 Wie kent het niet? De jeugd gaat uit, drinkt aardig wat en is brak de volgende dag. Zo is het ook bij Heren1 en niet minder. Vrijdag potje poker met flinke pot bier erbij waarna we op de zaterdag een flink potje brak op het werk staan. Vervolgens klaar met werk wordt er weer flink gedronken op het weekend! De halve club komt elkaar tegen in clubs en kroegen en drinkt er een op de wedstrijd van de volgende dag. Dan komt er het zware moment… de zondagochtend! Je ligt er zeer laat in en moet er alweer “vroeg” uit omdat je een wedstrijd moet spelen. Soms voel je je nog beroerder omdat je een uitwedstrijd moet spelen en dat is niet altijd om de hoek. Soms zit je 2 uur in de auto en elke week vraag je je weer af waarom?! Winnen zit er toch niet in! M  r elke week staan we er toch weer mooi zo brak als het maar kan! Deze zondag de 14e van oktober was het niet minder. De zaterdagnacht was nog niet afgesloten of de zondagochtend begon alweer. Na de frisse ochtendgeur van het uitgaan, kijkt iedereen in het hockeyboekje en zien dat ze al over 5 minuten moeten verzamelen… Na allemaal supersnel het ontbijt over te slaan en een zak chips voor onderweg ingepakt te hebben gaan we naar de hockeyclub. Al aangekomen blijk je nog net niet diegene te zijn die scheldend warm wordt onthaald omdat je de laatste blijkt te zijn. Dus fiets je de laatste meters op je gemak en hoor je in je verre oorhoekjes al de grootste verhalen over de zaterdagnacht.Die had met die gevecht en die had met dat veels te jonge meisje gezoend. Je denkt bij jezelf meteen welk verhaal je gaat vertellen in de auto omdat je weer zo’n pokkeneind moet rijden! Gelukkig was het de 14e van oktober en dat betekent Ommen uit! Altijd lastig… Ommen thuis daarentegen is ook altijd lastig en dan hebben we het nog geen eens gehad over Hoogeveen thuis want DAT is helemaal lastig. Vooral als je je goed voorbereid want dan verlies je gewoon met 6-5… Maar gelukkig nieuwe rondes nieuwe kansen dus laten we maar meteen goed aan de wedstrijd beginnen! Geen bidons, geen ballen, geen coach en geen mentaliteit zoals gewoonlijk.Juist u begrijpt het we praten hier nog steeds over Heren 1 van dalfsen! We praten hier over 12 man en 1 Belg lekker inspelend met 3 ballen. Terwijl de keeper ineens aankwam met een aanwinst van 5 heuse witte ballen kwam de glimlach op menig speler tevoorschijn. Een heuse aanwinst voor ons dus al op dat moment! Na een FLINKE warming-down van zeker 15 minuten gedeeld door 4 waren we er klaar voor. Even kijkend naar de tegenstander en de scheidsrechter: zij nog niet! Goed wat dan te doen?! Dan maar even weer ouwehoeren over het verhaal wat je in de auto nog niet kon afmaken. FUUUUUUUUUUT!!! Nou daar was het grote zondagmiddag moment alweer aangebroken, de wedstrijd begon! Tijdens het zonnige bespreken van de wedstrijd was bevestigd dat we verdedigend (half court) zouden spelen, dit omdat we meestal na de 2e helft flink werden ingemaakt qua conditie. Het spel ging wat heen en weer en na wat gewik en geweeg, gewag en gewrocht stond het 1-0 voor Ommen… Iedereen dacht dat de drank nog van de nacht ervoor werkte en zag de 10-0 alweer op het scorebord staan. Maar zoals vaker schelden we even een flink ABCtje op elkaar en gaan we weer voor de tegengoal. MHC Dalfsen Heren1 stond na een paar minuten op 1-1 maar een overwinning was op dat moment veeeeeeeeeeer te zoeken. Realistisch zoals we waren gingen we door en brachten the one and only mighty belg (also known as Paul) in het veld en het publiek ging uit z’n dak. Dit was het moment waarop het publiek wachtte, een international die in het kleine pittoreske Ommen even een potje kwam hockeyen! Het uitverkochte stadion ging uit z’n dak en de stadionfakkels werden aangestoken alsof het gratis was. Omdat we half court speelden gingen we puur op de counter en die was daar. Al aanvallend werd het een strafcorner. Uiteraard hebben wij een boek vol variaties maar wij gingen voor het ouderwetse stoppen en rammen. Geniale sleep naar de stopper